Σήμερα το πρωί

...περιμένοντας να βράσει το νερό για το τσάι βγήκα στο μπαλκόνι να πάρω λίγο ήλιο. Χώνοντας τη μύτη μου στις φρεσκοπλυμένες κουρτίνες που ήταν απλωμένες στην λιακάδα, το μάτι μου έπεσε κάτω στο παρτέρι με τη ρίγανη και το δυόσμο. Και τότε την είδα. Στην αρχή μου φάνηκε απίστευτο και κατέβηκα στον κήπο για να την δω από κοντά. Ανεβαίνοντας πίσω στην κουζίνα είπα στην μάνα μου να σου ζήσουν τα γεννητούρια. Τι εννοείς με ρώτησε και αφού της εξήγησα τη ρώτησα με τη σειρά μου αν είχε δει ποτέ τόσο μικρή… άφησε αμέσως τη δουλειά της και κατέβηκε και αυτή στον κήπο. Άρχισε να γελά, την έπιασε και την έβαλε στο στήθος της και μου είπε κοίτα είναι σαν τις καρφίτσες που φοράμε στο πέτο. Ναι αλλά πως βρέθηκε σε μας; Μάλλον από τον διπλανό κήπο που συνορεύει με έναν συρμάτινο φράχτη με τον δικό μας και που ολόκληρο το καλοκαίρι η μαμά του γρατζουνούσε τα ξερά φύλλα στις ατέρμονες διαδρομές της. Ήταν ένα τοσοδούλικο χελωνάκι, σαν κι αυτά που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στις γυάλες και όχι σίγουρα στον κήπο μας, λίγες μέρες πιθανόν αφότου είχε βγει από το αβγό του. Ήταν μια πολύ ωραία έκπληξη για σήμερα το πρωί και ήθελα να την μοιραστώ μαζί σας

Καλό απόγευμα.