Σκηνές 1
Εχθές το απόγευμα, διασχίζοντας την Πανεπιστημίου το βλέμμα μου πέφτει σε μια μαύρη μητέρα, που προπορεύεται με τα δυο της πιτσιρίκια. Το κοριτσάκι είναι δεμένο σε μια εσάρπα στην πλάτη της. Του χαμογελώ και αποστρέφω γρήγορα την ματιά μου, το παιδικό βλέμμα μου προκαλεί συστολή. Όταν σηκώνω ξανά τα μάτια μου την βλέπω να μου χαμογελά, σαν να μοιραζόμαστε ένα δικό μας μυστικό και αισθάνομαι τόσο ευτυχισμένος.
Το ίδιο βράδυ κατηφορίζω την Τριών Ιεραρχών στα Πετράλωνα ψάχνοντας ταξί. Μια ξαφνική μυρουδιά με κάνει να γυρίσω πίσω. Είναι μια ανθισμένη νεραντζιά.
αφιερωμένο στην Magica
1 Comments:
Τι περίεργο tifoeus!
Η δική μου νεραντζιά, δεν είναι καθόλου μακριά απ' τη δική σου.
Ευχαριστώ.
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home