Ξενοδοχείο Ίρις: Eιkoh Hosoe, Kamaitachi

Σύμφωνα με τον ιαπωνικό μύθο, το Kamaitachi είναι ένας δαίμονας που συχνάζει τους ορυζώνες και τα χωριά ρυζιού στο βόρειο τμήμα της χώρας. Το kamaitachi ( ο όρος κυριολεκτικά σημαίνει δρεπάνι-νυφίτσα ) παρουσιάζεται ξαφνικά τρομάζοντας τους χωρικούς για να εξαφανιστεί και πάλι μέσα από μια δίνη αλαλαγμών. Ο φωτογράφος Eikoh Hosoe, που ως αγόρι ζούσε σε ένα χωριό στο βορά που εκκενώθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου, επέστρεψε στο έδαφος του kamaitachi στα τέλη του 1967 με τον Tatsumi Hijikata, ιδρυτή του Butoh. Δημιουργημένο σε μια πολιτικά χρεοκοπημένη μεταπολεμική Ιαπωνία, το Butoh παρουσιαζόταν σαν μια μορφή διαμαρτυρίας απέναντι στην εισροή του ξένου πολιτισμού και της απομάκρυνσης από τον παραδοσιακό πολιτισμό.

Η πολιτική αναταραχή της Ιαπωνίας στη δεκαετία του '60 δημιούργησε μια δραστήρια υπόγεια σκηνή τέχνης. Το μεταπολεμικό αμερικανικό παράδειγμα που έδινε ώθηση σε μια βιομηχανική και πολιτιστική μεταβολή, επιδρούσε πάνω στο λαό δημιουργώντας σε πολλούς τον φόβο, πως ομογενοποιούσε τη χώρα σε μια μειλίχια και προσανατολισμένη προς τον καταναλωτισμό κοινωνία. Μια πλήρης σεβασμού αλλά δραστήρια επιστροφή στις προγονικές ρίζες και η δημιουργία νέων παραδόσεων, αποτελούσε σημαντικό πεδίο αντίδρασης. Το Butoh ήταν πένθος, διακωμώδηση, εορτασμός, διαμαρτυρία, διήγηση. Ο Hosoe φωτογραφίζει το πνεύμα του Butoh και του Kamaitachi μέσα σε σκοτεινές κοκκώδεις σκιές. Ένα βαρύ κενό μοιάζει να εισχωρεί σε κάθε εικόνα προσφέροντας έναν Ιαπωνικό αισθητισμό στις περισσότερες λήψεις…