Nan

Έπρεπε να περάσει αρκετό διάστημα μέχρι να συνειδητοποιήσω, ότι με την nan είχαμε συναντηθεί αρκετό καιρό πριν τη γνωρίσω...Γυρνώντας στη βιβλιοθήκη μου και ψάχνοντας ξανά, θα ανακάλυπτα αυτή τη φωτογραφία,

η οποία ήταν στο εξώφυλλο ενός από τα αγαπημένα μου βιβλία εκείνης της περιόδου, τον "χάρτινο Σεπτέμβρη της καρδιάς μας", του Ξανθούλη.

Ήταν τα τέλη της δεκαετίας του 80, στην καρδιά της δικής μου εφηβείας και στο ξεκίνημα της δεκαετίας του 90, που θα ήταν η δεκαετία της συνάντησης με την ενηλικίωση...ήταν η εποχή που δεν φοβόσουν πως αν θα κοιμόσουν κάπου αλλού αν θα είχες την οδοντόβουρτσα μαζί σου, να κοιμηθείς σε στρώματα χυμένα στο πάτωμα, δίπλα σε πεταμένα παπούτσια και ξέχειλα από τσιγάρα τασάκια, που το αύριο φάνταζε ακόμα μακρινό….

Μέσα σ΄ αυτές τις δύο δεκαετίες επικεντρώνεται ο κύριος όγκος της δουλειάς της Goldin, ανακαλώντας καθώς ξεφυλλίζω της φωτογραφίες της, όχι μόνο το τέλος της δικιάς μου αθωότητας, αλλά και συνειδητοποιώντας το έναυσμα μιας καινούργιας εποχής. Πριν το έργο της καταφέρει να καθιερωθεί και καθώς οι αντανακλάσεις των εικόνων της δεν είχαν καμία ομοιότητα με ό,τι μπορούσε να χαρακτηρίζει τον καθιερωμένο κώδικα life style της περιόδου,

ήταν σαν μια ηδονοβλεπτική προσέγγιση

θεμάτων που θα μπορούσαν

να είναι προσωπικά,

διηγήσεις από μικρούς ιδιότυπους κόσμους,

που είτε ήταν οι εργαζόμενοι στον τομέα του sex σε χώρες της ανατολικής Ασίας,

είτε το περιβάλλον των drug queens

στην Αμερική

με το οποίο υπήρχε φανερή οικειότητα.

Πάνω από όλα ήταν η διήγηση

καθώς όλες αυτές οι φωτογραφίες μέσα από τις σχέσεις της, φιλικές ή ερωτικές και μέσα από τα ταξίδια της, ήταν σαν μια ημερολογιακή καταγραφή της δικιά της καθημερινότητας, σ΄ ένα βιβλίο ανοικτό όμως γι όλους. Και κάτι ίσως επιπλέον, η Ναν δεν ήταν η φωτογράφος πίσω από την κάμερα, ήταν ταυτόχρονα και μπροστά, μέσα στα καρέ και από την άλλη ήταν σαν ένας καθρέπτης πάνω στα δικά τους βλέμματα, που την κοιτούσαν κατευθείαν χωρίς να την αποφεύγουν, αλλά μαζί και αόρατη μέσα στο μικρό σύμπαν των ανθρώπινων συμπλεγμάτων και επαφών που αντικατοπτρίζονταν μέσα στο φακό της.

Το έργο με το οποίο θα γίνει γνωστή ήταν το "The Ballad of Sexual Dependency", το οποίο αρχικά θα παρουσιαστεί με την μορφή ενός 45λεπτου slide show, για να εκδοθεί στη συνέχεια το 1986. Κεντρικό μοτίβο στο έργο ήταν η σχέση της με τον Brian, την οποία θα περιέγραφε χρόνια μετά σαν μια τριαδική σχέση ανάμεσα σε αυτόν, εμένα και τα ναρκωτικά…Μια από τις πιο γνωστές της φωτογραφίες την οποία έχει τραβήξει με απομακρυσμένο καλώδιο, δείχνει τον Brian να κάθεται στο κρεβάτι της αρκετά μακριά της και να καπνίζει. Αυτή παραμένει ξαπλωμένη κοιτώντας τον με ένα αξεδιάλυτο μείγμα συναισθημάτων, θλίψη, επιθυμία, ίσως και φόβο…Η πιο τρομακτική της φωτογραφία με εμφανή τα σημάδια της κακοποίησής της ήταν, έναν μήνα μετά αφότου την έχει ξυλοκοπήσει μέχρι θανάτου σ΄ ένα βερολινέζικο δωμάτιο ξενοδοχείου….

από συνέντευξή της στην Gardian: Πολλοί άνθρωποι φαίνεται να πιστεύουν ότι η τέχνη της φωτογραφίας είναι ο τρόπος που παρουσιάζονται τα πράγματα ή η επιφάνεια των πραγμάτων. Μου είναι πραγματικά δύσκολο να κάνω μια διαφημιστική δουλειά, διότι οι άνθρωποι κατά κάποιον τρόπο θέλουν από μένα να κάνω μια Nan Goldin. Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν είναι κάτι που αφορά το στυλ, τη ματιά ή το στήσιμο. Έχει σχέση με την συναισθηματική επιθυμία και παραφορά…

παρόλα αυτά η επιρροή της Nan Goldin υπήρξε μεγάλη στην τέχνη της φωτογραφίας, στην απεικόνιση της μόδας και στην διαφήμιση, στιγματίζοντας την δεκαετία του 90 και αν ίσως η δουλειά της σήμερα μας φαίνεται αρκετά βατή, είναι γιατί δεν προσπάθησε ποτέ να κάνει κάτι το περίπλοκο, να αποκαλύψει το πρόσωπο κάτω από τη μάσκα, απλά θέλησε να αποτυπώσει κάποιες αποχρώσεις της ανθρώπινης ταυτότητας και σεξουαλικότητας, κάποιες σελίδες της δικιάς της ζωής...

Αν θα μπορούσαμε να δανειστούμε την άποψη της Susan Sontag,

"In almost every

case, our manner of appearing is our manner

of being. The mask is the face."

http://observer.guardian.co.uk/life/story/0,6903,628171,00.html#article_continue

http://coincidences.typepad.com/still_images_and_moving_o/2004/07/index.html

http://www.artnet.com/Magazine/features/fineman/fineman12-12-96.asp

ένα όμορφο αφιέρωμα από το Centre Pompidou

μια συλλογή από πρόσφατες φωτογραφίες της από την Yvon Lambert Gallery στο Παρίσι