Friday, December 15, 2006

ιστορίες αρχιτεκτονικής κι άλλα...


Όποιος έχει περάσει από τη διαδικασία επισκευής-ανακαίνισης σπιτιού, καταλαβαίνει ότι αφορά μια διαδικασία χρονοβόρα και ψυχοφθόρα και ταυτόχρονα πολύ δαπανηρή. Όχι μόνο γιατί ο προϋπολογισμός αναγκαστικά αναθεωρείται συνεχώς, καθώς παρουσιάζονται μη προβλέψιμα έξοδα, αλλά και για τον συντονισμό, αν τελικά αποφασίσουμε ότι έχουμε καταλήξει στα σωστά συνεργεία, που είναι το τονίζω μια διαδικασία συνεχούς πόνου. Βέβαια πέρα από όλες αυτές τις φαιδρές και αμελητέες λεπτομέρειες, υπάρχει κάτι πίσω από όλα αυτά που λέγεται αρχιτεκτονική σύλληψις.
Όλα αυτά τα θυμήθηκα πρόσφατα, σ΄ ένα διάλογο που είχα με την εκλαμπροτάτη του οίκου Των, η οποία μας εξηγούσε τον κυκεώνα στον οποίο έχει μπλέξει επισκευάζοντας τον πατρογονικό πύργο, κάτω από την αρχιτεκτονική επιστασία του διάσημου αρχιτέκτονα Gaudi. Πω πω σκέφτηκα, προσπαθώντας να κρύψω την άμεση έκφραση ανησυχίας που προς στιγμήν πρέπει να σκίασε το βλέμμα μου, μα αυτόν πήγατε και προσλάβατε ωραιοτάτη δέσποινα...

Τι να πρωτοπείς, πάνω από όλα για τους ρυθμούς του συγκεκριμένου αρχιτέκτονα που αν θα θέλαμε να πάρουμε ένα παράδειγμα, αυτό θα μπορούσε να είναι η Sagrada Familia. Το έργο θα ξεκινήσει το 1882 και θα το επιμεληθεί ο ίδιος μέχρι το θάνατό το 1926, ενώ οι εργασίες (ω, ναι) συνεχίζονται (δεν θέλω μειδιάματα) μέχρι και τις μέρες μας. Τώρα θα μου πεις, ο καθένας επιλέγει ανάλογα με το γούστο του, αλλά όσον αφορά την εποχή του (υπήρξε όντως πρωτοποριακός) αλλά και ακόμη και στη σημερινή προκαλεί έντονες συγκινήσεις. Βέβαια αυτή η σύζευξη του εξπρεσιονισμού με πινελιές νεογοτθικού ρυθμού, ναι μεν, ίσως λέμε, μια σταλίτσα, να μου πέφτει κομματάκι περισσότερο δραματική από ό,τι θα ΄θελα, αλλά το πιθανότερο είναι, αν στο διάβα σου πέσεις μπροστά σε κάποιο από τα δημιουργήματά του, να μείνεις με το στόμα ανοικτό, σοβαρή πρόκληση για τις διερχόμενες μύγες...
Σοβαρά σοβαρά τώρα, όποιος έχει περπατήσει στην Βαρκελώνη καλό θα ήταν να μεταδώσει το δέος που προκαλεί η επαφή με αυτά τα αρχιτεκτονήματα.

Αυτά σκεφτόμουν μιλώντας με τη Λουκρητία Κόρη Βοργία και από το μυαλό μου πέρασαν εικόνες παλιές, από την εποχή της ανακαίνισης του ξενοδοχείου, λίγες δεκαετίες πριν. Το κτήριο κτισμένο από τα μέσα του προπροηγούμενου αιώνα, λευκό και με νεοκλασικίζουσες καθαρές γραμμές, έπρεπε επειγόντως να επισκευαστεί. Όχι μόνο για να γιατρευτεί από τις πληγές του χρόνου αλλά και για να εξοπλιστεί με καινούργια διάθεση και χρώματα, με δωμάτια φιλοξενίας καινούργιων αλλά και παλιών στιγμών και ευμετάβλητων διαθέσεων, διαδρόμους ανακαλύψεων, μπαλκόνια με θέα στην ανάσα, σκοτεινές γωνιές και υφασμένα σεντόνια πόθου, ατέλειωτα μικρά και μεγαλύτερα παραθυράκια για να βλέπεις παντού και ένα τζάκι απέναντι στη μεγάλη κύρια είσοδο, αναμμένο όλο τον χειμώνα, περιμένοντας εσένα, άγνωστε επισκέπτη.
Συγνώμη, με πιάνει καμιά φορά, ο οίστρος της αναπόλησης μελλοντικών αναμνήσεων...

Λοιπόν, τον καιρό εκείνο και αφού η ανακαίνιση απαιτούσε φροντίδα και σεβασμό στην ιστορία και στο μέλλον του ξενοδοχείου, προκηρύχτηκε διεθνής διαγωνισμός για την εφαρμογή του δύσκολου αυτού εγχειρήματος. Από παντού άρχισαν να καταφτάνουν φάκελοι με τις υποψήφιες μελέτες (είναι πιστεύω φανερό από τα προηγούμενα, γιατί η πρόταση του Gaudi δεν ευτύχησε), ενώ μία από τις πιο παράξενες από αυτές που λάβαμε ήταν του Friedensreich Hundertwasser...
(συνεχίζεται)







3_eyed_buddha

irina's dream

9 Comments:

At 16/12/06 10:04 AM , Anonymous Anonymous said...

Θέλω κι εγώ ένα σπίτι από τον Εκατό Νερά!!!
Όπως αυτό που πας και βλέπεις στη Βιέννη (το έκαναν μουσείο και παρουσιάζουν διάφορες εκθέσεις), που ανεβαίνεις και κατεβαίνεις ανηφόρες και κατηφόρες μέσα στο ίδιο το σπίτι, που τα χρώματα σου ιντριγκάρουν το μάτι, που οι φόρμες είναι βγαλμένες από παραμυθένιους σαν άμμο κόσμους, που...που...
Αλήθεια: το ξέρεις ότι έχει κυκλοφορήσει και νερό με ετικέτα Hunderwasser???
:)

Όσο για τις επισκευές στο σπίτι, το έζησα κι αυτό η γυναίκα...
:(
Μεγάλη ζημιά από νερό σε 2 ετών σπίτι (ξήλωμα πατώματος, σκάλας, πλακάκια από την ταράτσα, μόνωση, βάψιμο....). Είναι η πρώτη φορά που καταράστηκα άνθρωπο-τον εργολάβο- για όλο το σκηνικό που προέκυψε. Ο λογαριασμός έφτασε σε τρελλά επίπεδα γιατί όπως πάρα πολύ σωστά γράφεις αγαπητό tifάκι και συμπληρώνω, τα έξοδα δεν προβλέπονται ούτε με μέντιουμ!!!

Και τέλος (χιχιχιι! σεντόνι πάλι άφησα για σχόλιο) στη Βαρκελώνη μοσχοβολά ο αέρας πολιτισμό. Όχι μόνο από αρχιτεκτονικής άποψης. Με το που πατάς το πόδι σου σ'αυτή την πόλη, την ερωτεύεσαι.
Ααααααχ! Και βαααααααχ!

 
At 16/12/06 10:05 AM , Anonymous Anonymous said...

HunderTwasser.
Του έφαγα του ανθρώπου ένα γράμμα...

 
At 16/12/06 12:57 PM , Blogger hotel iris said...

μπιζ καλημέρα, αυτό με το νερό ειλικρινά δεν το ήξερα. Αν τελικά κατάφερες να δεις τη συναυλία, εμείς δεν βρήκαμε δυστυχώς εισιτήρια, γράψε ανταπόκριση!
καλημέρες ηλιόλουστες

 
At 16/12/06 1:04 PM , Blogger candyblue said...

εγω ειμαι εδω...ριγμένη σε αυτην σου την πρόταση "ο οίστρος της αναπόλησης μελλοντικών αναμνήσεων"...

 
At 16/12/06 1:54 PM , Blogger hotel iris said...

δεν είναι ωραίο candy, να βγάζεις τη διάθεσή σου βόλτα, τέτοιες μέρες με λιακάδα;

 
At 16/12/06 2:55 PM , Blogger Xilaren said...

χαχα! δεν πιστεύω τι διαβάζω! εσύ τα αναπολείς, εμένα με ξύπνησαν 8 η ώρα οι υδραυλικοί! Εκ των οποίων ο ένας τσακώθηκε και με την απο κάτω και εγώ βρέθηκα στη μέση! μία ευτυχία!!!

(Hundertwasser??? μη μου πεις ότι σας έφτιαξε πατώματα σαν το απαλό κύμα;!!)

 
At 16/12/06 3:45 PM , Blogger βλαχακι (το) said...

συμπτωματικά χτες είχαμε μια συζήτηση για το ιδανικό σπίτι. Δράτομαι της ευκαιρία, από το post σου, να χώσω την μούρη μου βαθιά σε ένα βιβλίο για art nouveau (design+architecture όχι ζωγραφική) και επιδή ανακαίνηση δεν παίζει στο εγγύς/απότερο μέλλον μουφ μουφ i dream of Charles Rennie Mackintosh's interiors+furniture..σνιφ!
...η Γλασκώβη κοντά πέφτει..

 
At 16/12/06 7:24 PM , Blogger hotel iris said...

αγαπητή μου xilaren, κάτι ξέρεις εσύ, καθώς και από ό,τι βλέπω στο gest book, έχεις φιλοξενηθεί αρκετές φορές στο παρελθόν...

φίλτατό μου βλαχάκι, είναι αλήθεια ότι τα της αρχιτεκτονικής είναι ένα πολύ ωραίο κώλυμα...δυστυχώς στην πράξη, όπως και σε διαφορετικές καταστάσεις, μετράει ουσιαστικά η εμπειρία και πολλά πράγματα ξέρεις ότι την επόμενη φορά(;) θα τα κάνεις αλλιώς και γι αυτό είναι και πολύ σημαντικές οι συμβουλές φίλων που έχουν προηγηθεί! ωραίο το πάτωμα κυματάκια αλλά άντε να το σκουπίζεις κάθε πρωί...

 
At 17/12/06 11:37 PM , Blogger Loucretia said...

Tifoeus (μα τι σκιαχτικο ονομα κι αυτο!) θα περιμενω με αγωνια τη συνεχεια.
Παντως γελασα πολυ με την αναφορα στην Sagrada Familia γιατι ακριβως αυτο εννοουσα οταν μιλουσα για το σπιτι, οχι φυσικα μονο ως προς την αρχιτεκτονικη του αλλα κυριως ως προς τους ρυθμους αποπερατωσης. Προς το παρον και λογω γιορτων, εχω πεσει σε αρνηση-mood, αδυνατω να σκεφτω και να δραστηριοποιηθω σε οτιδηποτε αφορα στην ανακαινιση και το μονο που ονειρευομαι ειναι εναν αρχιτεκτονα να ερχεται προς το μερος μου κραδαινοντας στο ενα του χερι σχεδια με φοβερες ιδεες και στο αλλο του χερι μια εφημεριδα που γραφει οτι κερδισα τον πρωτο λαχνο!
(Ζηταω πολλα,εε;) :-Ρ

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

header's photo by 3amfromkyoto