listen, εσύ!
Η αλήθεια είναι, όταν μου συμβαίνει αυτό
αισθάνομαι κάπως μελό
ψάχνω στη δισκοθήκη μου, κατεβάζω άριες και βροχερά κονσέρτα
μουσικές συναισθηματικά φορτισμένες και extrα βιολιά
αλλά να, νομίζω ότι το συγκεκριμένο εκφράζει ό,τι πιθανόν θα ΄θελα να σου πω (εντάξει, όχι στο ακριβές του, αλλά σ΄ ένα πολύ καλό του περίπου), να καταθέσω δημοσίως πως εσύ φταις για την ψυχολογική μου κατάσταση (εγώ ένας του ποιοτικού ρεπερτορίου) και να σου ευχηθώ να περνάς το ίδιο... τουλάχιστον.
χρειάζομαι συμπαράσταση, πάμε όλοι μαζί
οοοοοοοοοο,αααααααααα,μμμμμμμμμμμμμμμμμμ μ , ααναναννααα νααναααα....
υγ1) όποιος βάλει το συγκεκριμένο τραγούδι αύριο στη δουλειά και στη διαπασών, να στείλει άμεση ανταπόκριση παρακαλώ
υγ2) το επόμενο τραγούδι θα είναι αφιερωμένο στην Λουκρητία, που πρέπει να έχει ζαλιστεί τόσες μέρες χορεύοντας το que sera, sera
posted by hotel iris @ 11:27:00 PM
6 Comments
6 Comments:
δεν μπορούσα να το ακούσω στη δουλειά, αλλά το άκουσα στο σπίτι. πιάνει ;
το θέμα είναι αν σ΄ έπιασε τώρα που το ακούς...
αν δεν μπορούσα να βάλω την πινελιά του φαιδρού ( είμαι σίγουρος πως εσύ με καταλαβαίνεις) θα μου ήταν πολύ δύσκολο...
ξαναγύρνα κάποια στιγμή στα δικά μου τα σχόλια εδώ, θα σου απαντήσω στο δικό μου χώρο για το σημερινό σου post, α) γιατί δεν θέλω αυτή τη φορά να είμαι ο πρώτος εκεί, και β) θα είναι σαν να παρακολουθώ αμέτοχος.
έχω την αίσθηση ότι γενικά πάντα βιαζόμαστε εδώ στο blogχωριό, οπότε η απάντησή μου δεν θα έχει την αίσθηση του αποχωρισμού( αλήθεια γιατί προκαταλαμβάνουμε καταστάσεις;) αλλά θα είναι διαφορετική...σε λίγο.
Προς πολύβιον επιστολή
Λοιπόν...( άντε να το μετασχηματίσω τώρα σε λέξεις όλο αυτό) ξεκίνησα να γράφω γιατί κάτι με έθελξε σ΄ όλη αυτή τη διαδικασία, για το πεζό λόγο ίσως ότι μάλλον έχω λίγο ελεύθερο χρόνο, γιατί μου κάνει καλό στη ψυχή, γιατί αισθάνθηκα ότι ήθελα να διαβάσω και να συνομιλήσω (ίσως και ακόμα μέσα από όλη αυτήν την αφαιρετικότητα) με κάποιους ανθρώπους που μου έκαναν κλικ.
Θα ήταν πάρα πολύ ιδεατό να μπορούσα να σκεφτώ ότι το δικό μας το χωριό δεν αντανακλά και δεν εμπεριέχει χαρακτήρες και συμπεριφορές που υπάρχουν όπου υπάρχουν άνθρωποι.
Δεν μπορώ να το αγνοήσω αλλά μπορώ να κάνω τις επιλογές μου.
Ήδη υπάρχει μια ωραία παρέα ( και όχι με το γνώμονα σε ξέρω με ξέρεις) που μπορεί η ζωής της να είναι τα pixel να μην αντέχει αλλού, αλλά ακόμα και αυτό με κάνει να της δίνω την δική της αξία.
Σ΄ αυτόν τον χώρο δεν μπήκα για να τσακωθώ ή να προσβάλλω (έστω ηθελημένα κάποιον/ους) γι αυτό και οι φωνές που κραυγάζουν εριστικότατα, όπως και σ΄ αυτό που αποκαλούμε real life με απωθούν, έτσι και δω. Αν σε κάποιους, κάποια στιγμή θα πρέπει να δώσω «λόγο» μπορώ να το κάνω κατ’ ιδίαν και είναι κάτι που αφορά εμένα και αυτούς!
Τα παιχνίδι συνεχίζεται γιατί έχει γίνει και δικό μου παιχνίδι, εκείνο που δεν διαπραγματεύομαι είναι οι δικοί μου κανόνες συμπεριφοράς και οι δικιές μου αξίες.
σμουτς
ματς είναι το σωστό.
άρα συμφωνούμε
θα τσακωθούμε...
το σμουτς είναι πιο πληθωρικό
χχ
πολλές μέρες αργότερα, χορεύω με τρέλα και κορδέλα, στη διαπασών, γιες σερ! ολ ντέι λονγκ!
σμουτς κι από μένα λοιπόν ;-)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home