Monologue
Έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει νωρίς πια...
Tο απόγευμα περνάει στο γραφείο που κάθομαι χαζεύοντας τον υπολογιστή μου και η ψύχρα γίνεται σταδιακά αισθητή.
Δεν έχω όρεξη για λόγια πολλά.
Το πρωί ετοιμαζόμενος να καθαρίσω το δωμάτιο της γαλλιδούλας
του τρίτου ορόφου, Θα έβρισκα οκτώ φωτογραφίες της μαζί μ΄ ένα μήνυμα σ΄ ένα διπλωμένο χαρτί πάνω στο κομοδίνο.
Je suis schizo, parano, assez antisocial.Mais surtout obsédée par de petites choses ronde qui roulent sous les yeux et l’envie irrésistible d’y toucher.
μεταφράζω πρόχειρα
Είμαι τρελή, παρανοϊκή ακόμα περισσότερο αντικοινωνική. Μα πάνω από όλα παθιασμένη με τα μικρά πράγματα που τρέχουν κάτω από τα μάτια και την ακατανίκητη ανάγκη να τα αγγίξω.
Γεννημένη το 1980 και ξεκινώντας ως μοντέλο θα αποφασίσει να ασχοληθεί με την φωτογραφία αρχίζοντας να φωτογραφίζει τον εαυτό της. Οι φωτογραφίες που προηγήθηκαν αποτελούν κομμάτι αυτής της δουλειάς.
Το όνομά της Insousciance
3 Comments:
γαλλιδούλα και φωτογραφάρα όμως , merci pour la revelation !(και για τις ισραηλίτικες ταινίες που δεν ήξερα :))
Aντικοινωνική με τέτοια exposition! A propo, μ΄αρέσουν πολύ οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες γενικά, όπως οι ασπρόμαυρες ταινίες, έχουν μια εσωτερικότητα.
χαχα, εξαιρετική παρατήρηση αγαπητή κοκό...
και μένα μου αρέσουν οι ασπρόμαυρες φωτό (όχι πως δεν το είχατε καταλάβει) για ένα επιπλέον λόγο, το πως απομακρύνονται από τη στιγμή που τραβιούνται και βρίσκονται να ταξιδεύουν μετέωρες σ΄ ένα άχρονο πεδίο συναισθημάτων (ή κάπως έτσι τελοσπάντων, αν μπορώ να γίνω αντιληπτός...)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home