χιονίζει
αυτό που ακούω είναι αφράτη σιωπή...
ψέματα λέω δεν ακούω τίποτα
όλοι κοιμούνται
αλλά έξω υπάρχει ένα περίεργο φως
κι όμως τα φώτα της βεράντας κλειστά
ένας αγώνας,
εγώ και οι γλάστρες
όχι ο αντίπαλος είναι το χιόνι
μαζεύω όλα τα παχύφυλλα
τα κακτοειδή
τα γεράνια
τινάζω την πιο μικρή λεμονιά
πέφτουν τέσσερα λεμόνια
στις φούχτες μυρίζει άνοιξη
ξινό
και λεμονανθός
τινάζω τις γλάστρες
και τα φυτά σπάζουν
το κρύο γλύφει την πλάτη μου
τα χέρια παγώνουν
μου μένει η μπροστινή βεράντα
έξω το χιόνι συνεχίζει να πέφτει σιωπηλό
ο ήχος του κενού
το τίποτα
χιονίζει
.
13 Comments:
Χιόνισε στην πατρίδα σύντροφε;
Πάρε με από τη συνεχή μονοτονία της βροχής και της μούχλας και δώσε μου λίγο από την οξύτητα της παγωνιάς, του λεμονιού στο μπαλκόνι και της λιακάδας που θ' ακολουθήσει.
thomas καλημέρα! ναι σε όλα και στη μικρή λιακάδα που δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει
:)
"χιόνι σεντόνι τρυφερό για του φιδιού τον ύπνο"
βελουδένια μου...:)
Και ολόκληρη η ευλύγιστη φύση υποκλίνεται, πριν κουρνιάσει για τα καλά κάτω από το εκτυφλωτικό άσπρο.
Καλή εβδομάδα.
νομίζω πως σε ξέρω...
καλή βδομάδα!
" o ήχος του κενού "
βάσανο οι ποιητικά τοποθετημένες λέξεις για μας τους θετικούς που πρέπει να ξεπεράσουμε τη συνήθεια της ακριβούς απόδοσης... αλλά παρόλα αυτά ποιος μπορεί να αγνοήσει το συναίσθημα και τη δύναμη μιας τέτοιας έκφρασης;
Καλή σου μέρα !
Καλημέρα κι απ'τη χιονισμένη Κηφισιά - και μένα τα φυτά μου μάλλον την πάτησαν... Θα έρθεις το Σάββατο;
υπέροχο tiffoeus, υπέροχο!
so_far, έχω την αίσθηση πως μου περιποιείς ιδιαίτερη τιμή κάθε φορά, δυο λεξούλες μόνο
σ΄ ευχαριστώ
alex, ναι, θα σου στείλω και mail
cel, παγωμένε ποιητά, εύχομαι να μην κολλήσουμε κανένα φιλολογικό κουσούρι με τις εμπνεύσεις που μας παρασύρουν κάθε φορά και θα περάσω δίπλα για λογοτεχνική κριτική...
αν ο ένας ήταν αποκλειστικό κοινό του άλλου-που τείνουμε αν δεν ήμαστε ήδη, θα περνάγαμε ζάχαρη, γιατί όλα τέλεια θα τα βρίσκαμε, χαχα!
Μπλόκαρα με τόσο λευκό. Δεν ήξερα πως να το ξοδέψω. Ξήλωσα σαν πουλόβερ την λευκή ομηρία της φύσης και πάλεψα ελεύθερη στα μπράτσα του λευκού χειμώνα.
Δεν είναι ανταλλαγή αμοιβαίων φιλοφρονήσεων blogg-ικού χαρακτήρα , δεν είναι blogg-o PR,
απλά σε αυτό το blog παίρνω με ειδικό τρόπο "μαθήματα συναισθήματος".
(αν μπορεί να υπάρξει τέτοιος όρος .. δηλαδή ή τέτοια κατάσταση δεν ξέρω)
Δύο λεξούλες μόνο: σ' ευχαριστώ
candy, κι όμως έχω αρχίζει να μυρίζω την άνοιξη, αυτή κι αν θα είναι πάλη (γι άλλη μια φορά...)
so-far, μάλλον όσο πιο μακριά κι αν φτάσουμε, κάθε φορά θα είναι σαν ξεμυτίζουμε έξω στο κατώφλι των συναισθημάτων με κάθε εμπειρία, με κάθε προσδοκία με κάθε ανάμνηση...
αυτό το αόρατο απόβαρο που το συναισθανόμαστε μόνο εμείς.
την καλημέρα μου κυρίες μου με λιωμένα τα χιόνια.
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home