δε ξέρω τι φταίει

ίσως η μυρωδιά της σημερινής μέρας
το ότι έμεινα κλεισμένος μέσα για να γράψω τη τελευταία εργασία μου
πήγα μετά από καιρό ν΄ αγοράσω καπνό
η απουσία θορύβων της κυριακάτικης ραστώνης
η απουσία αυτών που φεύγουν
εγώ που μένω αισθανόμενος πως είμαι σε μια σιωπηλή φυλακή
δε ξέρω τι φταίει
είναι και η αίσθηση αυτού του απογεύματος
και αυτές οι ευωδιές
νιώθω τη τρέλα ενός παιδιού πως του λένε θα πάμε βόλτα
και είναι αυτή η γλυκιά ζεστή ευωδιά
και όλα γύρω μου ανθισμένα
και η μπύρα παγωμένη να την πίνω
και να ξεδιψώ και να θέλω να πιω κι άλλη
δεν ξέρω τι φταίει
αλλά ήθελα να το καθυστερήσω
να μη γυρίσω πίσω
και η βραδιά καθησυχαστική
και μέσα μου να αισθάνομαι μια μελαγχολία
καλοκαιρινή
δε-θέλω-να-ξέρω-τι-φταίει
και μετά
το φεγγάρι που συναντώ
να γεμίζει