Wednesday, March 12, 2008

escaping...


photos by Jo Brunenberg





οι παραπάνω φωτό ανήκουν στη σειρά Αntlantikwal τραβηγμένες την περίοδο ανάμεσα στο 82 και 86 στη βόρεια ακτή της Γαλλίας. Το τοπίο αποτελούν τα αμυντικά έργα, κατάλοιπα του οχυρωματικού έργου των γερμανών για το δυτικό μέτωπο. Τοπίο άχρονο ταυτόχρονα και χαμένο, με την παρουσία των απαλών γραμμών των γυμνών σωμάτων να μπερδεύεται με την αυστηρή γεωμετρία των ερειπίων.





















escaping images, η επόμενη σειρά της περιόδου 84-89 με πολλές φωτογραφίες να συνεχίζουν στην ατμόσφαιρα του προηγούμενου περιβάλλοντος. Η πολλαπλή έκθεση πάνω σ΄ ένα αρνητικό, αποτελεί το μοτίβο αυτής της δουλειάς, οδηγώντας τη φαντασία ανάμεσα στα όρια του ονειρικού και του πραγματικού. Ο κόσμος εδώ είναι σαν ένας σπασμένος και αντιστραμμένος καθρέπτης που οι ρωγμές του αντανακλούν σημάδια αφής, και δεν ξέρω γιατί, μου φέρνουν στο νου τους ήχους μιας μακρινής θάλασσας... (τα σκασίματα του τοίχου μοιάζουν με σμήνη πουλιών που η τεντωμένη φιγούρα μοιάζει να προσπαθεί να αδράξει … Η πέτρα με την ενσωματωμένη μορφή μου φέρνει στο μυαλό τους απολιθωμένους οργανισμούς που βρίσκει κανείς μέσα στα κεχριμπάρια, που λένε πως είναι σύνηθες να συναντήσει κανείς στις παραλίες της βόρειας θάλασσας...


Ο Ολλανδός Jo Brunenberg αποψινός φιλοξενούμενος και το site του εδώ.

3 Comments:

At 13/3/08 5:54 PM , Blogger So_Far said...

Αυτό και αν είνα Η ΠΑΛΗ !!!
Υπέροχα και περίεργα εκφραστικές φωτογραφίες ( για τις προεκτάσεις δεν λέω τίποτα , ο καθένας κάνει τις δικές του προσωπικές 'μεταφράσεις' )
εντεινόμενο το συναίσθημα αν σκεφτεί κάποιος ότι "εξελίσσεται" σε ντεκόρ οχυρωματικού τείχους

 
At 14/3/08 10:01 AM , Blogger xomeritis said...

Νομίζω ότι ο χαρακτηρισμός απολίθωμα είναι εύστοχος. Ιδιαίτερα, η προτελευταία μου θυμίζει τα πήλινα προπλάσματα, από τα κενά που άφησαν τα ανθρώπινα σώματα που κάλυψε η τέφρα του Βεζούβιου. Κενά - απολιθώματα με την τεχνική έννοια. Αλλά αυτό δεν είναι και η φωτογραφία, απολίθωμα μιας στιγμής στην αιωνιότητα, με τρόπο που η μνήμη δε μπορεί να διατηρήσει; Σκέψου το A Sudden Gust of Wind (after Hokusai) από προηγούμενή σου ανάρτηση.

 
At 15/3/08 12:15 PM , Blogger hotel iris said...

so far, το νόημα είναι κανείς να κάνει τις δικιές του μεταφράσεις, αν και τελικά νομίζω πως όλοι μπορούμε να επικοινωνήσουμε σε μια γλώσσα.

thomas, σε είχα στο μυαλό μου όταν έγραφα αυτά, πολλά από τα ανθρώπινα απολιθώματα της Πομπηίας βρέθηκαν σε εμβρυακή στάση...πάντα αυτή η στάση σώματος σε ενήλικους ανθρώπους μου ξυπνά ανάμικτα αισθήματα
αγκαλιάζουμε το σώμα μας όταν κρυώνουμε, πονάμε, θέλουμε να προστατευτούμε, θέλουμε να γίνουμε πάλι παιδιά...
φιλιά και στους δυο καλό σ/κ

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

header's photo by 3amfromkyoto