Saturday, January 20, 2007

από τα άνθη του κακού


Felix Ruckert

Το άλμπατρος

Πολλές φορές οι ναυτικοί, την ώρα να περνάνε,
πιάνουνε τ΄ άλμπατρος – πουλιά της θάλασσας τρανά-
που ράθυμα, σαν σύντροφοι του ταξιδιού, ακολουθάνε
το πλοίο που μες στα βάραθρα γλιστράει, τα πικρά.

Μα μόλις σκλαβωμένα εκεί στην κουπαστή τα δέσουν,
οι βασιλιάδες τ΄ ουρανού, σκυφτοί κι άχαροι πια,
τ΄ άσπρα μεγάλα τους φτερά τ΄ αφήνουνε να πέσουν
και στα πλευρά τους θλιβερά να σέρνονται κουπιά.

Αυτά που ΄ναι τόσο όμορφα, τα σύννεφα όταν σκίζουν,
πως είναι τώρα κωμικά κι άσχημα και δειλά!
Άλλοι με πίπες αναφτές τα ράμφη τους κεντρίζουν,
κι άλλοι πηδάνε σαν κουτσοί, κοροϊδευτικά.

Μ΄ αυτούς τους νεφοπρίγκιπες κι ο Ποιητής πως μοιάζει!
Δεν σκιάζεται τις σαϊτιές, τις θύελλες αψηφά
μα ξένος μες στον κόσμο αυτόν που γύρω του χουγιάζει,
σκοντάφτει απ΄ τα γιγάντια του φτερά σαν περπατά.


Les fleurs du Mal (1861)

Σαρλ Μπωντλαίρ

μτ. Γιώργης Σημηριώτης
για το βλαχάκι

3 Comments:

At 22/1/07 12:03 PM , Blogger βλαχακι (το) said...

Δεν μπορούν να κρατήσουν ένα albatross στη γη για πολύ,
θα του έχουν κάνει κακό,
μπορεί να πεθάνει.
Και ύστερα θα κουβαλούν
όλη την κακή τύχη του κόσμου
μαζί τους.
H δεισιδαιμονία το θέλει
και δίκιο έχει.

Ωραία τα λέει ο Σαρλ
(για μια ακόμη φορά
του βγάζω το καπέλο)

!gracias por todo!

 
At 22/1/07 12:23 PM , Blogger hotel iris said...

θα συμφωνήσω μαζί σου
από την άλλη υπάρχει το παιχνίδι των συμπτώσεων που μ΄ αρέσει πολύ

αρχές γενάρη αποχωρίστηκα ένα αντίτυπο των ανθέων του κακού, την προηγούμενη τετάρτη αγόρασα το δικό μου από τα ρέστα ενός υπολοίπου στην πολιτεία, και το Σάββατο θα μιλήσεις για άλμπατρός και όλα θα κλείσουν σε σχεδόν τέλειο κύκλο...
καλή βδομάδα

 
At 22/1/07 2:43 PM , Blogger βλαχακι (το) said...

οι συμπτώσεις μοιάζουν με παιχνιδιάρικες αναίδειες
σε ένα κατά τα άλλα εντροπικό σύμπαν

και εμένα μου είναι συμπαθής
(αν και εσύ με οδήγησες με τους γλάρους σου :-)

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

header's photo by 3amfromkyoto