Σκηνές από τη βδομάδα που πέρασε

Πέμπτη απόγευμα shortbus στο Άστυ,
μη φοβηθείς τον δαίμονά σου,
Αξίζει
...τελειώνοντας νωρίς, συνεχίζουμε με κρασάκι
η συνέχεια στο Μεταξουργείο, για μένα η πρώτη φορά, στον Αρχάγγελο, το nouveau είναι Αβέρωφ και η χρονιά 2002,
εντάξει δεν βρήκαμε ούτε Μπωζολαί ούτε κάτι πιο φρέσκο
...λίγο πιο κει μια παρέα κοριτσιών κουβεντιάζουν, η μια από αυτές με γένια στο πρόσωπο, ακροβατώντας ακόμα στο μεταίχμιο ανάμεσα στα δύο φύλα, όμορφο ημίφως και μουσική ζεστή
κατεβαίνοντας τη σκάλα ματιές έρχονται από το μπαρ, είμαι ζαλισμένος ή αλλιώς, γιατί νιώθω ευτυχισμένος; κλείσιμο με ξινή αρωματική lemon pie στο Magaze και το espresso 1,90
just cool.
Το επόμενο βράδυ πηγαίνοντας στo γυμναστήριο, παρακολουθώ ξαφνιασμένος ένα περιπολικό που διασχίζει την αντίθετη κατεύθυνση, αιφνιδιαστικά να περνάει στην απέναντι πλευρά, να σταματά σε στάση λεωφορείου από την οποία έχω μόλις προσπεράσει και να ζητά τα χαρτιά από δυο κυρίες που περιμένουν.
Είσαστε Ελληνίδες;
Δεν το πιστεύω αυτό που συμβαίνει σκέφτομαι, στέκομαι για λίγο και χώνομαι στο γυμναστήριο…
Το Σαββατοκύριακο περνάει με διάβασμα και την Τρίτη το απόγευμα είμαι στη στάση κατεβαίνοντας στην Αθήνα, να ταχυδρομήσω από την Αιόλου καθυστερημένα την εργασία. Εξωτικά σφυρίγματα ακούγονται έντονα, σχίζοντας την ρουτίνα του ήχου της κίνησης και κάνοντας τον κόσμο να σηκώσει το κεφάλι ψηλά. Σε λίγο ένα ζευγάρι πράσινων παπαγάλων περνά. Το βραδάκι στο μπακαλοταβερνάκι του Γιώργου με τις jazz μουσικές και το γαλακτομπούρεκο σοκολάτα.
Εχθές, κατηφορίζοντας με λεωφορείο τη Βεϊκου μεσημεράκι, παρακολουθώ τα σύννεφα που συγκεντρώνονται στον ορίζοντα και μια ώχρα λαμπιρίζουσα να ακτινοβολεί στα κενά.
Γυρίζοντας το απόγευμα,
βλέπω τον Φρέντυ να μισοκρύβεται πίσω από τις πικροδάφνες. Φοράει φίμωτρο και αποφασίζω, τουλάχιστον αν το έχει σκάσει, ότι δεν χρειάζεται να το φοράει πια και μ΄ αφήνει να τον πλησιάσω. Στο λουράκι του έχει το τηλέφωνο του σπιτιού του, απ΄ όπου μου λένε ότι μόλις το ΄χει σκάσει από τον κτηνίατρο. χάρηκα που σε γνώρισα Φρέντυ
Το βράδυ περπατώ στο σκοτεινό δρόμο και ακούω τα φύλλα να θροΐζουν στα δέντρα μέσα στη σιγαλιά, η αλλιώς πως μπορείς να κάνεις το χρόνο να σταματά.
Ο αέρας θα σκορπίσει τα περισσότερα φύλλα της συκιάς στο κήπο.
Η μικρή άνοιξη τελειώνει και το φθινόπωρο ξεκινά γι άλλη μια φορά, ποιος είπε ψέματα στις τριανταφυλλιές;