Πάρτυ τη δευτέρα

Στο μπάνιο στέκομαι για λίγο μετέωρος,
τι θα κάνω, θα κοιμηθώ κι άλλο;
κι όμως δεν αισθάνομαι καθόλου να νυστάζω,
το κεφάλι είναι ελαφρύ από το χθεσινό ξενύχτι
και ξημερώνει μια πολύ όμορφη μέρα,
Ξανά.
Πάρτυ τη Δευτέρα,
δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να ξεκινάς τη βδομάδα
και όταν η διάθεση είναι καλή
Περνάς καλά.
Μονοκατοικία λοιπόν,
στα ψηλά της νέας Φιλοθέης
και η θέα ανοιχτή μπροστά στο πανόραμα του Υμηττού

Δεν ξέρω κανέναν εκεί, έχω πάει με φίλη
που γνωρίζει τα παιδιά,
σαλόνι φιστικί και κουζίνα πορτοκαλί
και ωραίες φατσούλες
κρασάκι κόκκινο,
τα πρώτα κεφτεδάκια
και παίζω με τα σκυλάκια του σπιτιού
τα τσιγάρα της κοινωνικοποίησης
τα στερημένα
ρουφώ άπληστα
και τότε συμβαίνει αυτό,
που σου χω πει,
ο χρόνος σταματά

η μουσική κυλά
κι άλλο κρασί,
μια παρέα Ισπανών
που με τις κουβέντες τους και το κέφι τους
ντύνουν με ταπετσαρίες Αλμοδοβάρ το χώρο,
είσαι και εσύ εκεί που βλέπω πρώτη φορά
που το χαμόγελό σου με κάνει
να σε κοιτώ,
ξανά
και ξανά.


Ακούω Τζούμα πάλι
το πρωί στον Εν λευκώ,
τρώω ρόδι την ώρα που ψήνεται το τοστ,
σου λέω μην ανοίξεις την τηλεόραση,
κράτα καλή τη διάθεση
και βάλε
δυνατά
ό,τι
μουσική
θες!