Monday, July 30, 2007

βουτιές



Είναι όμορφο να ξυπνάς ακόμα και στις 6.30 την Κυριακή για μπάνιο.
Πόσο δύσκολα ξυπνάς τις καθημερινές, ενώ όταν πρόκειται για εκδρομή…
το βάρος της νύστας εξανεμίζεται αμέσως, ακόμα κι αν δεν έχεις κοιμηθεί χορταστικά το προηγούμενο βράδυ.

Η υπόσχεση μιας αγαπημένης παραλίας, μακρινής και ταυτόχρονα
κοντινής, τα νερά στις αποχρώσεις του τυρκουάζ και τις οινοπνευματί
ανταύγειες στις άκρες της παραλίας στο σημείο που το κύμα σκάει
στις λευκές κροκάλες…
και να μη θες να βγεις, να απολαύσεις το νερό όσο περισσότερο
γίνεται, να βουτάς στο βυθό, να σε τραβά με την γαλήνεια/απόκοσμη
ομορφιά του και να σε απωθεί ταυτόχρονα στην επιφάνεια,
να βγαίνεις στην ακρογιαλιά κάτω από τα ανεμοδαρμένο σου τεντάκι,
να στεγνώνεις
αμέσως και πίσω πάλι ξανά και ξανά…

και στο γυρισμό ο ήλιος που πέφτει και βάφεται στις αποχρώσεις της γρεναδίνης και να προσπαθώ να θυμηθώ όλες τις δυνατές παραλλαγές καλοκαιρινών cocktails μ΄ αυτό το συστατικό, το φεγγάρι,
πρώτα ροζ,
μετά σομόν,
μετά πορτοκαλί
και μετά λευκό, το βλέπαμε όλη την ώρα πάνω από τη θάλασσα και κοίτα το τώρα πάνω από την πόλη, μου λες…

στην ίδια πόλη που όλοι επιστρέφουμε, χαμένοι στις υπόγειες και υπέργειες διαδρομές, στα μέσα συγκοινωνίας που αλλάζουμε με μια κούραση γλυκιά, επιστρέφοντας αλήθεια που;

Και μια γυμνή μου φωτογραφία για τους πιστούς αναγνώστες του hotel iris, μαζί μ΄ ένα παλιό καλοκαιρινό γνωμικό, παλιό όσο... εχθές:

-πες μου αλήθεια έχω μαυρίσει;;;;
-αν δεν μαυρίσει ο κώλος σου… λυπάμαι





photo by patatras

Wednesday, July 25, 2007

Τα όμορφα χωριά, όμορφα…



…καίγονται.

Σήμερα κάηκε το δικό μου χωριό στην μεγάλη πυρκαγιά στην Αχαΐα.
Στα πλάνα της τηλεόρασης μου πήρε λίγη ώρα να αντιληφθώ,
πως η θολή εικόνα με την εκκλησία χαμένη στους καπνούς και τα φλεγόμενα
δέντρα τριγύρω, ήταν από ένα μέρος τόσο γνώριμο και αποτυπωμένο στη συνείδηση μου από τότε που με ξέρω.
Μια φωτιά μήκους 35 χιλιομέτρων που καίει ένα περιβάλλον μεγάλης ομορφιάς, με πεύκα και έλατα και ταυτόχρονα ελιές και αμπελώνες που αποτελούν τη ζωή των ανθρώπων που ζουν εκεί.
Το φως πέφτει και τα όσα ιπτάμενα μέσα έχουν χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια της μέρας αποχωρούν…και η φωτιά ξέρω πως μπορεί να πλησιάζει το αγαπημένο μου βουνό και το εγκαταλειμμένο χωριό με το πέτρινο σπιτάκι χωρίς ρεύμα, που χρησιμοποιούμε για λίγες μέρες κάθε χρόνο, για να ξεκουραστούμε από το καθημερινό χάος, στην φυγή στο μέρος του χαμένου χρόνου.

τα ξάστερα βράδια, το τρεχούμενο νερό, ο ίσκιος των πλατανιών το μεσημέρι, ο ήχος από τα έλατα όταν φυσά -μια άλλη ανταριασμένη θάλασσα- οι κωλοφωτιές [πυγολαμπίδες], οι μυρωδιές, η ξεκούραση του μυαλού

192 μέτωπα σ΄ όλη την Ελλάδα, ένα από τα χειροτέρα καλοκαίρια των τελευταίων δεκαετιών και ένας κρατικός μηχανισμός ανίκανος, ανύπαρκτος…διαλέξτε όποιο από τα δυο θέλετε

Σ όλα τα επόμενα συλλαλητήρια για το περιβάλλον θα εξακολουθώ να είμαι εκεί, απέναντί τους, δεν ξέρω αν πια θα είμαι βουβός.

Απόψε καίγεται και η δικιά μου Πάρνηθα κι αυτό με πονά πολύ.

Tuesday, July 24, 2007

το μόνο που σκέφτομαι



είναι



το



νερό...


photo by Pau Ros

Wednesday, July 18, 2007

Οι καρποστάλ του Amichay

Πριν από ένα χρόνο περίπου ο Amichay, νεαρός Ισραηλινός, με το πέρας της τρίχρονης θητεία του αποφασίζει να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι κυρίως στην Λατινική Αμερική. Η σελίδα που θα δημιουργήσει, θα αποτελέσει ένα είδος φωτογραφικού ημερολογίου από τα μέρη που θα περάσει και ένας τρόπος επικοινωνίας με τους δικού του. Αν και απουσιάζει η καταγραφή των εμπειριών και των καταστάσεων που θα αντιμετωπίσει, το ταξίδι μέσα από τις φωτογραφίες και τον πλούτο της Λατινοαμερικάνικης φύσης μοιάζει συναρπαστικό,κάτι που διαγράφεται κυρίως μέσα από το χαμόγελό του. Ένας άλλο κομμάτι από το ιδιαίτερο αυτό άλμπουμ είναι αυτό που ονομάζει, οι γυμνές μου φωτογραφίες, που δίνουν τον τίτλο του blog. Διακριτικές και αστείες είναι σεκάνς από διάφορα μέρη που σκοπό έχουν να δώσουν έναν αστείο τόνο και να βοηθήσουν στην δημοσιοποίηση της σελίδας του ταξιδιού. Παράλληλα υπάρχει μια δημοσκόπηση σε εξέλιξη που σκοπό έχει να βοηθήσει τον Amichay να αποφασίσει τι θα πρέπει να κάνει επιτέλους με τα μαλλιά του…

από τις ακτές της Νικαράγουας



σ΄ αναπάντεχες συναντήσεις στην Κόστα Ρίκα



στα υψίπεδα της λίμνης αλατιού Salar de Uyuni στην Βολιβία



και τους παράξενους συνταξιδιώτες



στα βουνά




και στην άκρη της Χιλής




μέχρι τους παγετώνες της Αργεντινής




ουπς μια γάτα



στην παραλία της ουρουγουάης




και τους καταρράκτες του Περού



η σελίδα ονομάζεται http://www.mynakedtrip.com/ και μπορεί να χαθείς για ώρα στην εναλλαγή των τοπίων και την ομορφιά τους!
Χαζεύοντας τις φωτογραφίες τα αισθήματα μου ήταν ανάμεικτα…Ενθουσιασμός για την καινούργια μου ανακάλυψη για ένα ταξιδιωτικό φωτογραφικό blog με εικόνες από μέρη τόσο μακρινά και ταυτόχρονα εξωτικά στο μυαλό μου και από την άλλη μελαγχολία για το πότε θα κατάφερνα να κάνω και γω ένα τέτοιο ταξίδι.

και όμως είμαι ακόμα εδώ…

Thursday, July 12, 2007

Η βρόμικη τριλογία της Αβάνας



Μια από τις μεγάλες μου απολαύσεις από παιδί, είναι η ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων. Η συνήθεια αυτή δεν με εγκατέλειψε μεγαλώνοντας, αποτελώντας περισσότερο από επιθυμία έναν τρόπο πολλές φορές φυγής από την πραγματικότητα. Ακόμα κι όταν διάβαζα για το πανεπιστήμιο, ένα βιβλίο με περίμενε δίπλα στο κρεβάτι, μυστική είσοδος (έξοδος ;) σ’ έναν κόσμο διαφορετικό και απόμακρο από την καθημερινή μου ρουτίνα . Πάντα όταν έφευγα για διακοπές, ο ένας μου σάκος περιείχε το sleeping bag και τα χρειαζούμενα για την παραλία που θα επέλεγα να στήσω την σκηνή μου και η άλλη το σχεδόν ασήκωτο βάρος των βιβλίων, που καμιά φορά είχαν παράλληλο αριθμό με τις μέρες της άδειάς μου.

Το πρώτο βιβλίο του φετινού καλοκαιριού ήταν ένα δώρο από τη μεταφράστρια του και φίλη μου Κ. Ελαιοτριβιάρη, “Η βρόμικη τριλογία της Αβάνας” του Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες. Είναι το βιβλίο που θα προσπαθήσω να σας περιγράψω σήμερα, σ ένα διαφορετικό ταξίδι στην Κούβα από αυτά που συνήθως οι τουριστικοί οδηγοί δεν απεικονίζουν και σίγουρα ούτε εμβαθύνουν πάντα .
Εντάξει ανάμεσα στον τουρισμό και το ταξίδι είναι σαφές πως υπάρχει μεγάλη διαφορά….
Πάμε λοιπόν ταξίδι;



Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε τρεις ενότητες και γραμμένο περίπου την περίοδο ανάμεσα στο 94 και το 97. Έχει την μορφή σύντομων διηγημάτων που σπονδυλωτά απαρτίζουν ένα ενιαίο σώμα κειμένου, αποτελώντας μια ιδιαίτερη μαρτυρία της ζωής στην Αβάνα..
Ο κεντρικός χαρακτήρας, έχει το ίδιο όνομα και φέροντας κοινά στοιχεία αλλά και εξωτερικά χαρακτηριστικά με τον συγγραφέα, προσδίδει στο βιβλίο μια σχεδόν αυτοβιογραφική χροιά, η οποία όμως δεν αποσαφηνίζεται. Η διήγηση επικεντρώνεται
στον σαρανταπεντάχρονο Πέδρο Χουάν, δημοσιογράφο στα κρατικά μέσα ενημέρωσης που μην αντέχοντας να συμβιβάζεται πλέον με τον ασφυκτικό έλεγχο του κρατικού μηχανισμού, παραιτείται μετά από χρόνια δουλειάς και προσπαθεί να επιπλεύσει σε μια ρευστή πραγματικότητα.

Στις αρχές της δεκαετίας του 90 το κουβανικό μοντέλο οικονομίας θα καταρρεύσει. Ο τερματισμός του ψυχρού πολέμου και η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης μαζί με τον συνακόλουθο τερματισμό της οικονομικής βοήθειας, θα οδηγήσει στην απότομη πτώση του βιοτικού επιπέδου και στην οικονομική εξαθλίωση, ουσιαστικά πείνα, του κουβανικού λαού.





Την ίδια ακριβώς περίοδο βρισκόμενος σ΄ ένα διαμέρισμα στην ταράτσα ενός παλιού οκταόροφου κτηρίου στην Μαλεκόν (την παραλιακή λεωφόρο της Αβάνας), ο Πέδρο Χουάν, άλλοτε μοιάζει να ρεμβάζει το σούρουπο στον μελαγχολικό ορίζοντα μπροστά του, άλλοτε προσπαθεί να πνίξει την πείνα του σε αμφίβολης ποιότητας ρούμι και άλλοτε κατηφορίζει μέσα στους πλημμυρισμένους από κόσμο δρόμους κάνοντας κάποια δουλειά ή σκαρφιζόμενος τρόπους για να επιβιώσει.


Η γλώσσα του συγγραφέα σκληρή, λιτή και άμεση, περιγράφει όμως με ζωντάνια τους χαρακτήρες που παρελαύνουν, σκιαγραφεί απόλυτα την παλέτα από τις ψυχολογικές διακυμάνσεις του ήρωα, από την παραφορά και την έκσταση στο ναδίρ και το τέλμα.
Και μέσα σ΄ όλα αυτά το sex. To sex σαν ανάγκη, σαν αναπνοή, το sex χωρίς ενοχές και ταμπού, τo sex που ζητιέται και προσφέρεται με έναν ελεύθερο τρόπο, απόλυτο και χωρίς αναστολές .

“Το θέμα είναι ότι το σεξ δεν είναι για ανθρώπους με αναστολές. Το σεξ είναι ανταλλαγή υγρών, ρευστών, σάλιου, ανάσας και δυνατών μυρουδιών, ούρων σπέρματος σκατών, ιδρώτα, μικροβίων, βακτηρίων. Αλλιώς δεν είναι. Εάν είναι μόνο τρυφερότητα κα αιθέρια πνευματικότητα, τότε περιορίζεται σε μια στείρα παρωδία του τι θα μπορούσε να είναι.”

Αυτό το οποίο μοιάζει να αποσαφηνίζεται μέσα από τις αφηγήσεις του συγγραφέα (και για μένα πολύ ενδιαφέρον) είναι το απάνθισμα του συνόλου της κουβανικής κοινωνίας, περιγράφοντας: την φυλετική διαστρωμάτωση ανάμεσα στους λευκούς, τους νέγρους και τους μιγάδες, τους ηλικιωμένους εναπομείναντες της παλιάς αστικής τάξης που μαζί με τις αναμνήσεις τους κρατούν φυλαγμένα τα καλά τους ρούχα για έναν τελευταίο χορό που κάποτε ελπίζουν να ξανασυμβεί, τις χινετέρας και χινετέρος, τον κόσμο δηλαδή των νεαρών εκπορνευόμενων κουβανών, τις τελετές τις σαντερία της αφροκουβανικής θρησκείας, συνονθύλευμα των λατρευτικών θρησκευτικών παραδόσεων των μαύρων σκλάβων και της καθολικής επιρροής, τον κόσμο μου συρρέει από τις ανατολικές επαρχίες και στριμώχνεται σε μικρά δωμάτια στα σκοτεινά και ανθυγιεινά σολάρ, τον κόσμο που διασχίζει με σχεδία τον κόλπο ονειρευμένος μια καλύτερη ζωή στο Μαϊάμι, τις ουρές για τα δελτία τροφίμων, την σκοτεινή υγρασία της πόλης της Αβάνας την ώρα που ο ήλιος πέφτει, τη γεύση της αγουαρδιέντε, τον ιδρώτα των ανθρώπων καθώς σμίγουν ερωτικά, την καύλα και το μεθύσι.

Η βρόμικη τριλογία της Αβάνας αποτελεί ένα αποκαλυπτικό βιβλίο της σύγχρονης κουβανικής κοινωνίας. Η ζωή μοιάζει να μην οδηγεί πουθενά και ενώ το σύστημα καταρρέει, όπως τα παλιά κτήρια στολίδια της Αβάνας,
ο κόσμος
εξακολουθεί όμως να χαμογελά και να επιβιώνει.




http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=12391&m=A22&aa=1


http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/corpora/nea/content.html?p=8&t=2,2213

http://www.tanea.gr//Article.aspx?d=20070705&nid=5111774&sn=??ß???d??µ??&spid=1363

πάμε ένα χορό όπως παλιά;




ευχαριστώ Κ

Friday, July 06, 2007

συγκέντρωση για το περιβάλλον


"ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΙΟΥΛΙΟΥ
ΚΑΙ ΩΡΑ 7 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ
ΟΛΟΙ ΕΞΩ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ"

header's photo by 3amfromkyoto