Kαλή Χρονιά!!

τικ τακ, τικ τακ…
ο χρόνος κυλά και λίγο μόνο απομένει
μια καλή χρονιά για όλους
με χαμόγελο!!

Mπακλαβά...

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΕΛΣΙΝΚΙ


Βίντεο-ράπισμα στο ρατσισμό αντί για ευχετήριες κάρτες


Του ΜΑΚΗ ΝΟΔΑΡΟΥ


Το βίντεο του Ολλανδού ράπερ Raymzter «maak lawaai» («Κάντε θόρυβο») στέλνει αντί για κάρτα ευχών το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) δίδοντας ένα ηχηρό μήνυμα κατά του ρατσισμού στους αρμοδίους της χώρας μας.



Καταυλισμός Ρομά στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Οσο για τους υπεύθυνους... πέρα βρέχει
Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.youtube.com/watch?v=lwHesbzwgoc μπορεί κάποιος να δει το συγκεκριμένο βιντεάκι το οποίο, όπως γράφει ο Ολλανδός σκηνοθέτης του, Aldo Smit, «γυρίστηκε για τη Διεθνή Αμνηστία στην Ελλάδα, την πιο δημοφιλή ευρωπαϊκή χώρα διακοπών των Ολλανδών. Το βίντεο γυρίστηκε μόλις 30 λεπτά από την Αθήνα» [σημ. ΕΠΣΕ -μάλλον στον καταυλισμό Ρομά Ελευσίνας].

«Εχω γυρίσει τον κόσμο πολλές φορές, έχω πάει σε μέρη όπως το Νέο Δελχί στην Ινδία, το Ρίο ντε Τζανέιρο στη Βραζιλία, κ.τ.λ. αλλά η Ελλάδα αποτελεί μέρος της Ευρώπης. Υπάρχει τόση κρυμμένη φτώχεια. Αυτά τα παιδιά Ρομά δεν έχουν τίποτε, δεν έχουν μέλλον, δεν πάνε σχολείο, δεν έχουν καμιά τύχη. Επαθα σοκ όταν έφτασα εκεί. Δεν υπάρχει καμιά διαφορά στις συνθήκες ζωής αυτών των ανθρώπων και σε εκείνες άλλων τριτοκοσμικών χωρών. Αυτοί οι άνθρωποι είναι θύματα διακρίσεων και ουσιαστικά δεν υπάρχουν (δεν έχουν ταυτότητες ή οποιοδήποτε άλλο έγγραφο). Γι' αυτό "Κάντε Θόρυβο Κατά Του Ρατσισμού!"», αναφέρει ο Ολλανδός σκηνοθέτης.

Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) δεν στέλνει φέτος ευχές για τις γιορτές. Δεν μπορεί να τις γιορτάσει όταν, παραμονές Χριστουγέννων, αναγκάστηκε να ανακοινώσει σε δεκάδες Ρομά του Βοτανικού πως, με το ξεκίνημα του νέου χρόνου, πρέπει να εγκαταλείψουν τον προσωρινό καταυλισμό τους, σε οικόπεδο της «Βιαμάξ», σε εφαρμογή δικαστικής απόφασης έξωσης που εκδόθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2007. Στη δε ερώτηση των Ρομά πού να πάνε να μείνουν καταχείμωνα, το ΕΠΣΕ τούς είπε πως απομένει να βρουν άλλο χώρο να μετεγκατασταθούν παράνομα, με κίνδυνο να συλληφθούν και να δικαστούν στο αυτόφωρο.

«Το ΕΠΣΕ τούς εξήγησε επίσης πως το δικαίωμα σε αξιοπρεπή μετεγκατάστασή τους, στο οποίο όλες οι κρατικές και ανεξάρτητες αρχές της Ελλάδας και τα αρμόδια όργανα του Συμβουλίου της Ευρώπης επανειλημμένα αναφέρθηκαν, ανταγωνιζόμενοι αλλήλους σε θεωρητική επίδειξη ενδιαφέροντος, ήταν τελικά άλλος ένας "ελληνικός μύθος"», δήλωσε ο εκπρόσωπος του ΕΠΣΕ Παναγιώτης Δημητράς.



ελευθεροτυπία 27/12/2007

Χρόνια Πολλά!!

by Arkaitse

υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν έχω επικοινωνήσει

φέτος μαζί τους...

πολλούς από αυτούς που τους έχω

γνωρίσει

εδώ

έστω και τώρα

θέλω να τους ευχηθώ

ευτυχισμένες γιορτές

και

μια καλή

δημιουργική

χρονιά

Μερικές σκέψεις για το blogging

Αρχικά νομίζω πως είναι ο χρόνος και μια γρήγορη(adsl) γραμμή σύνδεσης.
Ο χρόνος χρειάζεται για να σκεφτείς κάτι που θέλεις να γράψεις και να το ολοκληρώσεις και χρόνο επίσης χρειάζεσαι για να διαβάσεις τα κείμενα των άλλων και να απαντήσεις (αν θες).
Γυρίζοντας πίσω στον περσινό Σεπτέμβρη πριν ξεκινήσω την δική μου δοκιμή, πέρασα ένα ολόκληρο μήνα ουσιαστικής ανυπαρξίας από την ζωή μου, διαβάζοντας ή μάλλον (για να μπορέσω να το περιγράψω καλύτερα) μπαίνοντας σ΄ ένα διαφορετικό σύμπαν σκέψεων ή και φωνών μέσα στο μυαλό μου, μπερδεμένων πολλές φορές με την ψυχολογική μου κατάσταση. Άλλοτε πάλι έχω περάσει απογεύματα παλεύοντας με τα κουμπιά του πληκτρολογίου, κυνηγώντας μια έμπνευση ή άλλες φορές ανόρεχτα και ανέμπνευστα, και κάποιες άλλες, κάνοντας παζλ με τις φωτογραφίες που συναντώ στο διαδίκτυο.


Το γιατί adsl γραμμή, ίσως δεν χρειάζεται να το εξηγήσω αναλυτικά. Νομίζω πως όποιος έχει βρεθεί από το περιβάλλον μιας dsn σ΄ αυτή τη διάσταση, απορεί με τον εαυτό του πως άντεχε τόσο καιρό και σαφώς γιατί, οι σελίδες που επισκεπτόμαστε ή δημιουργούμε ανοίγουν και λειτουργούν καλύτερα στις γρήγορες ταχύτητες.
Μετά, έρχεται το γιατί γράφω σε blog.. .
Αν θα μπορούσα να τα ιεραρχήσω προσωπικά, ως πρώτη ανάγκη (γιατί νομίζω περί αναγκών είναι ο λόγος) είναι η επικοινωνία και πάλι νομίζω πως περιγράφω αυτό που μετέχω και διαβάζω.Και η επικοινωνία με οδηγεί στην μοναξιά


Όλοι σ΄ αυτή τη διαδρομή έχουμε αφήσει τις σκέψεις μας, έχουμε επικοινωνήσει τις δικές μας αλήθειες, κρυφτήκαμε πίσω από φανταστικές περσόνες φανερώνοντας (αντ΄ αυτού ή επί τούτου) τελικά καλύτερα τον εαυτό μας, ηδονοβλεπτικά παρακολουθώντας στιγμιότυπα της ζωής των άλλων και αφήνοντας τις δικιές μας χαραμάδες, μιλώντας τους και κάποιες φορές έχοντας συναντηθεί με κάποιους από αυτούς.
Ίσως θα ακουμπήσω για λίγο περισσότερο στην μοναξιά, προσπαθώντας να αποτυπώσω καλύτερα αυτό που θέλω να περιγράψω: την κατάθλιψη, σαν απόσταγμα προσωπικής διεργασίας και πιστεύω σαν μια κατάσταση που αγγίζει πολύ περισσότερους από τους ανθρώπους εδώ και τους ανθρώπους γύρω μου.
Και αυτό όχι ως επιστέγασμα τόσο προσωπικής μοναξιάς (εξάλλου σε μια από τι πιο όμορφες συζητήσεις εδώ, έγινε ξεκάθαρο πως καμιά φορά αυτό μπορεί να γίνει και ποιο σαφές όντας σε μια σχέση), αλλά ίσως σαν χαμένη επαφή με το ίδιο μας τον εαυτό, ίσως σαν αναμέτρηση.


Παράλληλα είναι και η ανάγκη της αποτύπωσης μικρών καθημερινών στιγμών σε κουτάκια μνήμης και μετά, αυτό το ρίξιμο του μπουκαλιού στη θάλασσα και όπου αυτό καταλήξει...
Ναι, νομίζω πως είναι μια καθαρά αντικαταθλιπτική λειτουργία στο βαθμό που καμιά φορά μου φαίνεται πως το συναντώ, όχι τόσο στα blogs που έχουν μια περίπου σταθερή ψυχοσυναισθηματική ακολουθία, όσο σ΄ αυτά που συνήθως λειτουργούν χιουμοριστικά και η μετάβασή τους σε τόνο δραματικό είναι σαν πτώση σε σκοτεινό κενό.

Μετά, το blogging νομίζω πως είναι άσκηση γραφής και μια προσπάθεια πειθαρχίας της σκέψης . Νομίζω πως σε πολλούς από εμάς κάποια στιγμή πέρασε από το μυαλό μας η ενασχόληση με τη γραφή (η απορία και η γεύση της), το πώς τα κείμενά μας καθρεπτίζονται και πως επιδρούν στους άλλους. Σε σχέση με την πειθαρχία πραγματικά δεν νομίζω πως τα πήγα καλά και ούτε επίσης με το αποτέλεσμα (χαχα). Μέσα στην λειτουργία του blogging συνάντησα πραγματικά γραφές(!) οι οποίες είναι εξαιρετικές και που πολλές φορές με βαζαν σε απορία για την δική μου προσπάθεια. Κι όμως η άσκηση είναι σημαντικό πράγμα. Συναντώντας παλαιότερα κείμενα ξέρω πως θα μπορούσα να τα χειριστώ διαφορετικά και επειδή η διόρθωση είναι σαφώς πιο δύσκολη στον υπολογιστή παρά στο χαρτί, πολλές φορές διόρθωσα και ανεβασμένα μου κείμενα και αντίστοιχα πολλές, τα άφησα να υπάρχουν ως ανορθόγραφες σκέψεις ανορθόγραφων στιγμών.


Κάποια στιγμή επίσης αυτός που γράφει ή και ξεκινά ένα blog το αποκαλύπτει στο περιβάλλον του. Ίσως με δόση περηφάνιας, ίσως προσπαθώντας να γίνει πιο περιγραφικός στο τι σημαίνει να γράφεις ένα blog, άλλοτε θέλοντας να γίνει αποκαλυπτικός κτλ. Οπότε λογικά ακολουθεί η απορία κατά πόσο στη συνέχεια λειτουργούμε λογοκριτικά στο χώρο που ξεκινήσαμε ως πεδίο προσωπικής έκφρασης. Τείνω να πιστεύω πως κάτι τέτοιο λειτουργεί σε ένα πλαίσιο κανονικότητας, με την έννοια πως μας διαβάζουν και οι δικοί μας άνθρωποι και οι άνθρωποι που συναντήσαμε ή μπορεί να συναντήσουμε στη συνέχεια. Με τον τρόπο αυτό πιστεύω ότι τελικά ίσως επικοινωνούμε επιλέγοντας κάποια όρια. Θεωρώ πολύ τολμηρούς ή και γνήσιους(;) τους ανθρώπους που ακόμα κι αν δεν διαβάζονται από δικούς τους ανθρώπους, που μπορεί να συνάντησαν ή να μην έχουν τη διάθεση να συναντήσουν καινούργιους ανθρώπους, λειτουργούν βάσει ίσως πιο ανοικτών κωδίκων.

Νομίζω επίσης πως η blogoσφαιρα είναι σαν ένα άλλο shortbus: καμαρούλες με ομάδες και μικρές οι μεγαλύτερες συντεχνίες, που όλοι συναντιόμαστε στο bar και δεν νομίζω πως παίζει απόλυτη πόρτα εκτός κι αν συμβεί κανένας τσαμπουκάς(!). Θέλω να πω πως το συγκεκριμένο περιβάλλον δεν υπάρχει ως κάτι το διαφορετικό από τις συνήθεις κοινωνικές και προσωπικές διαφοροποιήσεις και αυτό που συναντάται εδώ τελικά αντανακλά τα ίδια διαπροσωπικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά που υπάρχουν και γύρω μας.
Αυτό με οδηγεί στην σκέψη πως όλοι εμείς που συναντιόμαστε καθημερινά στο δρόμο χωρίς να γνωριζόμαστε, μέσα από τα blogs ανοίγουμε σκέψεις και αισθήματα και κανονικά κουβεντιάζουμε, δημιουργούμε φιλίες, τσακωνόμαστε, γελάμε, πηδιόμαστε, ίσως πιο βασικό ερωτευόμαστε και... κανονικά χωρίζουμε και κανονικά συνεχίζουμε…

Σκέφτομαι ακόμα μέσα από την ευρύτητα των θεμάτων που συγκεντρώνει η γραφή μας, το ρόλο που παίζουν πιθανών τα κείμενα αυτά, από τις προσωπικές μας αφηγήσεις και αναλύσεις, παρουσιάζοντας τις ζωές(;) μας και εμπειρίες μέσα από τα δικά μας φίλτρα. Πόσο πολύ όμορφο είναι να ανακαλύπτεις τις σκέψεις σου και τις απορίες σου μέσα από την διήγηση κάποιων άλλων ανθρώπων, άγνωστών σου και ίσως τελικά τόσο κοντινών σου. Και η έκφραση συλλογικότητας, που όταν εμφανιστεί εκπλήσσει με τη δυναμική της, μάλλον φανερώνοντας πως τελικά πάνω κάτω όλοι το ίδιο θέλουμε, να ακουστούμε και να ακούσουμε, να μιλήσουμε, να αγγιχτούμε...







Ονειρικές και παράξενες οι φωτογραφίες του Τσέχου Μichal Macku που χρησιμοποιεί μια ιδιαίτερη δική του τεχνική που ονομάζει gellage.

an ordinary life...

Terry Callier - Ordinary Joe (192).mp3

καλή βδομάδα!!!

και να θυμάσαι αξίζει να χαμογελάς στον εαυτό σου στον καθρέπτη

μη σου πω πως καλό είναι να του δίνεις και καμιά τσιμπιά

που

και

που στο μάγουλο,

ναι, έτσι για αλλαγή...

Βazaar

Οι Δρόμοι Ζωής σας προσκαλούν

το Σάββατο 8 (10:00 π.μ. – 22:00 μ.μ.) και την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου (10:00 π.μ. – 20:00 μ.μ.)

στο καθιερωμένο Χριστουγεννιάτικο Bazaar,

Περσεφόνης 49, 3^ος όροφος, δίπλα στο σταθμό του μετρό «Κεραμεικός».

Θα έχετε την ευκαιρία, μέσα σε μια γιορτινή ατμόσφαιρα γεμάτη εκπλήξεις,

να διαλέξετε Χριστουγεννιάτικα δώρα και στολίδια, σπιτικά γλυκά και λιχουδιές,

όλα φτιαγμένα με μεράκι και αγάπη.

Το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου μετά τις 8:00 το βράδυ στα πλαίσια του Bazaar, θα κάνουμε και το Χριστουγεννιάτικο πάρτυ μας.

Σας περιμένουμε,

Υποστήριξη κοινωνικά αποκλεισμένων

παιδιών και οικογενειών

Γαργηττίων 12, Γκάζι

118.54 ΑΘΗΝΑ

Τηλ. : 210 3474218

όπως κάθε χρονιά, ένα bazaar που τείνει να γίνει θεσμός, συμβαίνει στο Γκάζι.

Πέρα από μια πολύ όμορφη γιορτή, τα έσοδα της εκδήλωσης πηγαίνουν στη

ΜΚΟ
Δρόμοι Ζωής

με καταπληκτικά αποτελέσματα στις ζωές παιδιών από ευπαθείς κοινωνικές ομάδες της περιοχής. Είναι ένας τρόπος για να μπεις σιγά σιγά στο πνεύμα των γιορτών και ένα μέρος συνάντησης πολλών ανθρώπων της blogoσφαιρας.

Σχεδόν θυμάμαι με τρόμο όταν με σερβίραν στην αίθουσα με τους blogers και ένα σύνολο από ζευγάρια μάτια να με περιεργάζεται…

Γεια σας, είπα, είμαι το ξενοδοχείο ίρις (χαχα, το θυμάμαι και γελώ) για να γνωριστώ στην συνέχεια με τους υπόλοιπους με την βοήθεια της υπέροχης οικοδέσποινας Magica de Spell.

Ακόμα και να δεν έχετε έρθει ποτέ ξανά, είναι μια καλή αφορμή για να περάσετε κατά την απογευματινή ή βραδινή σας έξοδο, βρίσκεται στον πιο κεντρικό δρόμο του Γκαζιού και είναι καλή ιδέα να συναντηθούν όσοι μεταξύ τους έχουν γνωριστεί ή και που μέλλει να γνωριστούν εκεί...